Elastografia

Elastografia statyczna

Elastografia statyczna jest najprostszą, metodą elastograficzną. Pozwala na określenie względnej twardości tkanek. W celu uzyskania mapy twardości badanego obszaru operator musi dokonać ucisku głowicą powodujące odkształcenie tkanki. Na podstawie stopnia odkształcenia i prędkości powrotu tkanki do stanu z przed ucisku komputer wylicza względną twardość badanego obszaru. Metoda ta znajduje zastosowanie przy określaniu różnicy twardości zmian ogniskowych w stosunku do tkanek otaczających (guzki tarczycy, guzki piersi). Nie nadaje się jednak do oceny struktur położonych głębiej, których nie możne ucisnąć oraz o twardszej strukturze jak wątroba, mięśnie.

Elastografia dynamiczna

Elastografia dynamiczna (SWE) wykorzystuje zewnętrzne źródło drgań mechanicznych lub akustycznych (ultradźwiękowych) w celu wytworzenia tzw. fali poprzecznej w badanym narządzie. Prędkość rozchodzenia się tej fali jest ściśle uzależniona od twardości badanej tkanki, dzięki czemu można obliczyć bezwzględną twardość badanego obszaru. Wartości pomiarów podawane są w kilopascalach – kPa. Elastografia dynamiczna jest bardziej zaawansowaną technologicznie metodą aniżeli opisana wyżej elastografia statyczna.

Obecnie elastografia jest wykorzystywana do oceny: wątroby, tarczycy, piersi, gruczołu krokowego, węzłów chłonnych, mięśni a nawet zakrzepów i blaszek miażdżycowych. Pomaga ocenić twardość i homogenność zmiany ułatwiając różnicowanie zmian potencjalnie złośliwych od zmian łagodnych. W wielu przypadkach badanie elastograficzne pozwala uniknąć biopsji.

W naszej pracowni wykorzystuje się najbardziej zaawansowaną elastografię fali poprzecznej - SWE - Shear Wave Elastography na Aparacie Aixplorer Supersonic.